{jcomments on}Daar word soms beweer dat “God nie ’n God van oordeel is nie, maar ’n God van genade”. Is dit waar sonder ’n baie duidelike verklaring van wat presies bedoel word? Die Apostoliese Geloofsbelydenis spel duidelik uit dat Jesus Christus sal kom om te oordeel die wat nog lewe en die wat reeds gesterf het. Die Bybel is vol van God wat geoordeel het, en sal oordeel — Ou en Nuwe Testament, byvoorbeeld:
(Rig. 2:13) Maar toe hulle die HERE verlaat en die Baäl en die Astartes dien,
(Rig. 2:14) het die toorn van die HERE teen Israel ontvlam, en Hy het hulle oorgegee in die hand van rowers wat hulle beroof het; en Hy het hulle verkoop in die hand van hulle vyande rondom, sodat hulle nie meer kon standhou voor hulle vyande nie.
(Rig. 2:15) Waarheen hulle ook al uittrek, was die hand van die HERE teen hulle ten kwade, soos die HERE gespreek en soos die HERE vir hulle gesweer het. Maar wanneer hulle dan in groot benoudheid raak,
(Rig. 2:16) verwek die HERE rigters wat hulle verlos uit die hand van hulle berowers.
(Rig. 13:1) En toe die kinders van Israel weer doen wat verkeerd is in die oë van die HERE, het die HERE hulle oorgegee in die hand van die Filistyne, veertig jaar lank.
(2Kor. 5:9) Daarom lê ons ons ook ywerig daarop toe, of ons inwoon of uitwoon, om Hom welbehaaglik te wees.
(2Kor. 5:10) Want ons moet almal voor die regterstoel van Christus verskyn, sodat elkeen kan ontvang wat hy deur die liggaam verrig het, volgens wat hy gedoen het, of dit goed is of kwaad.
(Opb. 20:10) En die duiwel wat hulle verlei het, is in die poel van vuur en swawel gewerp waar die dier en die valse profeet is; en hulle sal dag en nag gepynig word tot in alle ewigheid.
(Opb. 20:11) En ek het ’n groot wit troon gesien en Hom wat daarop sit, voor wie se aangesig die aarde en die hemel weggevlug het; en daar is geen plek vir hulle gevind nie.
(Opb. 20:12) En ek het die dode, klein en groot, voor God sien staan, en die boeke is geopen; en ’n ander boek, die boek van die lewe, is geopen. En die dode is geoordeel na wat in die boeke geskryf is, volgens hulle werke.
(Opb. 20:13) En die see het die dode gegee wat daarin was, en die dood en die doderyk het die dode gegee wat daarin was; en hulle is geoordeel, elkeen volgens sy werke.
(Opb. 20:14) En die dood en die doderyk is in die poel van vuur gewerp. Dit is die tweede dood.
(Opb. 20:15) En as dit bevind is dat iemand nie opgeskryf was in die boek van die lewe nie, is hy in die poel van vuur gewerp.
God is dus ’n God van genade EN ’n God van oordeel. Wie genade ontvang hang af van wat die sondaar met Christus se offergawe maak. Almal gaan nie uiteindelik genade ontvang nie. Die Bybel beskryf ’n hel wat ongelukkig nie net vir Satan en sy demone bedoel is nie. Die verlossingsboodskap se wese gaan daaroor dat mense moet besef dat hulle sondig is voor God en daarom onder sy oordeel val, en daarom in Jesus moet glo en sy offergawe vir hulself moet aanvaar om sy oordeel te ontkom.
Maar mag mense oordeel en wat word bedoel met oordeel in dié geval? Die bekendste verse hieroor, staan in Matteus 7:
(Mat. 7:1) Moenie oordeel nie, sodat julle nie geoordeel word nie.
(Mat. 7:2) Want met die oordeel waarmee julle oordeel, sal julle geoordeel word; en met die maat waarmee julle meet, sal weer vir julle gemeet word.
(Mat. 7:3) En waarom sien jy die splinter in die oog van jou broeder, maar die balk in jou eie oog merk jy nie op nie?
(Mat. 7:4) Of hoe sal jy vir jou broeder sê: Laat my toe om die splinter uit jou oog uit te haal, en kyk, in jou eie oog is die balk!
(Mat. 7:5) Geveinsde, haal eers die balk uit jou oog uit, en dan sal jy goed sien om die splinter uit die oog van jou broeder uit te haal.
Mat. 7:1 lyk na ’n klinkklare antwoord, maar vers 5 gee ’n ander perspektief op die saak — ons moet ons medegelowiges help, maar ons moet baie seker van ons eie lewens maak voor ons dit probeer doen.
Staan daar dalk êrens in die Bybel dat ons moet oordeel? Vir seker — kyk na 1 Kor. 5:
(1Kor. 5:1) ’n Mens hoor waarlik van hoerery onder julle, en hoerery van so ’n aard as wat selfs onder die heidene nie bekend is nie: dat iemand die vrou van sy vader het.
(1Kor. 5:2) En tog is julle opgeblase in plaas dat julle liewer getreur het, sodat hy wat hierdie daad gedoen het, kan verwyder word onder julle uit.
(1Kor. 5:3) Want wat my betref, het ek, liggaamlik afwesig maar in die gees teenwoordig, alreeds besluit asof ek teenwoordig was, om hom wat so iets gedoen het,
(1Kor. 5:4) in die Naam van onse Here Jesus Christus, as julle vergader het en my gees saam met die krag van onse Here Jesus Christus–
(1Kor. 5:5) om so iemand aan die Satan oor te lewer tot verderf van die vlees, sodat die gees gered kan word in die dag van die Here Jesus.
(1Kor. 5:6) Julle roem is nie mooi nie. Weet julle nie dat ’n bietjie suurdeeg die hele deeg suur maak nie?
(1Kor. 5:7) Suiwer dan die ou suurdeeg uit, sodat julle ’n nuwe deeg kan wees–soos julle inderdaad ongesuurd is–want ook ons paaslam is vir ons geslag, naamlik Christus.
(1Kor. 5:8) Laat ons dan feesvier, nie met die ou suurdeeg of met die suurdeeg van ondeug en boosheid nie, maar met die ongesuurde brode van reinheid en waarheid.
(1Kor. 5:9) Ek het julle in my brief geskrywe om nie met hoereerders om te gaan nie–
(1Kor. 5:10) dit wil sê, nie die hoereerders van hierdie wêreld of die gierigaards of rowers of afgodedienaars in die algemeen nie, want dan sou julle uit die wêreld moet uitgaan–
(1Kor. 5:11) maar nou skryf ek aan julle om nie om te gaan met iemand wat, al staan hy as ’n broeder bekend, ’n hoereerder is of ’n gierigaard of ’n afgodedienaar of ’n kwaadspreker of ’n dronkaard of ’n rower nie; met so iemand moet julle selfs nie saam eet nie.
(1Kor. 5:12) Want waarom sou ek ook die wat buite is, oordeel? Oordeel julle nie die wat binne is nie?
(1Kor. 5:13) Maar die wat buite is, oordeel God. Verwyder tog dié slegte mens onder julle uit.
Uiteraard gaan dit nie hier oor ’n heksejag nie. Jesus het saam met tollenaars en sondaars geëet, maar die belangrike is dat Hy na hulle uitgereik het om hulle te verlos van hul sondes. Dis immers hoe die evangelie uitgedra word. Jesus het juis gekom ter wille van die sondaars. Bogenoemde verwydering van die slegte mens uit die gemeente gaan oor mense wat reeds deel is van die gemeente, en moet dus saamgelees word met die hele kwessie van tugtiging soos vervat in die volgende.
(Heb. 12:4) Julle het nog nie ten bloede toe weerstand gebied in julle stryd teen die sonde nie.
(Heb. 12:5) En julle het die vermaning heeltemal vergeet wat tot julle as seuns spreek: My seun, ag die tugtiging van die Here nie gering nie en beswyk nie as jy deur Hom bestraf word nie;
(Heb. 12:6) want die Here tugtig hom wat Hy liefhet, en Hy kasty elke seun wat Hy aanneem.
(Heb. 12:7) As julle die tugtiging verdra, behandel God julle as seuns; want watter seun is daar wat die vader nie tugtig nie?
(Heb. 12:8) Maar as julle sonder tugtiging is, wat almal deelagtig geword het, dan is julle onegte kinders en nie seuns nie.
(Ef. 6:4) En vaders, moenie julle kinders vertoorn nie, maar voed hulle op in die tug en vermaning van die Here.
(Mat. 18:15) En as jou broeder teen jou sondig, gaan bestraf hom tussen jou en hom alleen. As hy na jou luister, dan het jy jou broeder gewin;
(Mat. 18:16) maar as hy nie luister nie, neem nog een of twee met jou saam, sodat in die mond van twee of drie getuies elke woord kan vasstaan.
(Mat. 18:17) En as hy na hulle nie luister nie, sê dit aan die gemeente; en as hy na die gemeente ook nie luister nie, laat hom vir jou wees soos die heiden en die tollenaar.
Hierdie Bybelgedeeltes gaan oor gemeentelede wat bly volhard in spesifieke sondes sonder om erns met die Here te maak om daarvan afstand te doen. Dit is ’n ernstige waarskuwing aan almal van ons — nie net aan die mense wat openlike sondes doen nie. In die eerste plek moet elkeen van ons dus na ons eie lewens kyk en ons bes doen om al die skeidingsmure tussen ons en God af te breek.
Die “veilige” opsie sou gewees het om maar bloot net te sê “ons mag nie oordeel nie”, maar God verwag meer van ons. Hy verwag dat ons sondaars buite die gemeente na Hom en dus weg van hul sondes sal lei, en dat ons eie lewens sodanig sal wees dat ons oor mense binne die gemeente kan oordeel, eerstens om hulle terug na God te lei, en laastens om hulle selfs van die gemeente af te sny as dit moet.