(For this article in English, click here.)

Die Eietydse Interpretasie of Eietydse Uitleg (EU) van die Apostoliese Geloofsbelydens het uiteindelik die lig gesien en moet in hierdie dae (Oktober 2013) voor die Algemene Sinode dien (kyk Die Apostoliese Geloofsbelydenis – ’n Eietydse Uitleg of hier (1.2MB)). ’n Hele klomp akademiese swaargewigte van die NG Kerk familie het saamgewerk om die dokument op te stel. Die name van Danie Malan (sameroeper), Ben du Toit (skriba), Robert Vosloo en Coenie Burger word genoem. By die Sinode van 2011 is genoem dat die taakgroep uitgebrei is met die name van Gerrit Brand, Ernst Conradie, Danie Dreyer, Piet Naudé, Nico Koopman, Christo Lombard, Dirkie Smit, asook die drie lede wat deur die Sinode aangewys is. Dit is dus met huiwering dat ek in hierdie geselskap die vrymoedigheid (moet) neem om kritiek uit te spreek op die dokument.

Laat ek begin deur te sê dat daar gedeeltes in die dokument is wat ek regtig waardeer. Die dele oor die Heilige Gees en die Kerk, was bv vir my verhelderend, duidelik, op die man af, leersaam. Dit was wonderlik om iets te ervaar van ’n innerlike oortuiging by die skrywer(s) van dit waarin ons glo. Ongelukkig is die grootste deel van die dokument ’n dorre landskap waarin die leser moet soek na ’n bietjie water en as jy dit kry moet jy eers seker maak of dit nie dalk brak is nie.

Dit is hartseer om te ontdek watter geweldige effek die tydsgees, die postmodernisme, die nuwe manier van dink, in die hoogste akademiese kringe van die NG Kerk gekry het. Demas het op ’n stadium vir Paulus (en God?) verlaat, omdat hy die teenwoordige wêreld liefgekry het (2 Tim 4:10). Dit is wat ek in die EU sien en waarteen ek uiteindelik in hierdie kritiek van my ernstig wil waarsku.

1 Bevraagtekening van die Belydenis

Die Apostoliese Geloofsbelydenis was deur die eeue vir die Christendom ’n samebindende faktor van wat ons glo. Die Belydenisse is bakens van die kerk wat telkens in die geskiedenis opgerig is, toe ons voorgangers in die geloof, met dwaalleraars gekonfronteer is. Hierdie verklarings is gewoonlik met smart in die wêreld gebring. Elke woord is geweeg en juis daarom het hulle die toets van die tyd weerstaan.

Die hele benadering van die Apostolicum-span (Taakspan) tot hierdie belangrike dokumente van die kerk is dus sorgwekkend. Die eerste woorde van die EU is: “Om ’n eietydse uitleg van die Apostoliese Geloofsbelydenis aan te pak, roep vele vrae na vore.” Hierdie paar woorde het ’n weerspieëling geword van die benadering en die trant in die hele dokument. Daar word aanhoudend vrae oor ons geloof gevra waarop ons nie antwoorde kry nie. Vir 20 bladsye word daar dan inleidend ’n diskussie oor die opdrag gevoer. (14% van die dokument uitgesluit die bylaes).

In die proses kry ons verklarings soos:

“Teen die agtergrond van sulke vrae is dit goed begryplik en volkome legitiem, selfs noodsaaklik dat die kerk telkens weer, ook vandag in vele kontekste, gedring word om nié net te vra na hoe die ekumeniese belydenisse steeds kan funksioneer nie, maar nog méér fundamenteel te vra of dié ekumeniese belydenisse inderdaad steeds as belydenisse (as eksistensiële credo’s, as samebindende simbole, as normatiewe spreekreëls) behóórt te funksioneer, en of hulle nie ten minste deur die filter, die sif, die kritiese toetsing van eietydse wêreldbeelde behoort te gaan ten einde vas te stel wat nog van hulle oorbly nie.

(Prof Johan Janse van Rensburg het ’n dokument oor die implikasie hiervan die lig laat sien en is te lees by: Prof Janse van Rensburg oor die apostoliese geloofsbelydenis ’n eietydse uitleg die vernietiging van ons belydenisgrondslag

2 Ontwyking van die opdrag

In die inleidende diskussie van die EU word daar verder omvangryk geredeneer oor wat “eietyds” is en wat “uitleg” beteken. Uiteindelik het die Taakspan in par 49 (!) ooreengekom:

“Juis omdat daar sovele keuses en beslissings ter sprake is, word hier geen gesaghebbende uitleg aangebied van hoe die apostoliese geloof nou eintlik en ten regte bely behoort te word nie – al is duidelike en “regte” antwoorde dalk waaraan baie lidmate ’n behoefte het. Daar word ook nie ’n verdediging van die Christelike geloof aangebied nie – al is dit volgens sommige wat nodig is in ’n postmoderne klimaat. Daar word ook nie gepoog om die Christelike geloof in die een of ander eietydse idoom te vertolk nie – al is daar sekerlik by baie ’n behoefte daaraan. Net so gaan dit nie hier daaroor om die sosiaal-etiese implikasies van die apostoliese geloof uit te spel in en vir die Suid-Afrikaanse samelewing of selfs die wêreld van vandag nie, al kan dit in elk geval nie vermy word nie. Daar word eerder ’n basis vir verdere uitleg aangebied – in spesifieke kontekste en op die vele lewende maniere tot die kerk se beskikking. Hierdie basis vir verdere uitleg wil aan die een kant die samebindende krag van die apostoliese geloofsbelydenis uitlig en aan die ander kant die buitenste kontoere teken waarbinne die merkwaardige vrugbaarheid van die belydenis onmiskenbaar blyk.”

Wat mens hieruit moet aflei is dat die Taakspan ooreengekom het om “’n basis vir verdere uitleg” aan te bied.

Waarom is dit alles so moeilik? Soos ek dit het, het die Oostelike Sinode in 2007, ’n versoek gerig om ’n Eietydse Interpretasie van die Apostoliese Geloofsbelydenis te kry teen die agtergrond van die feit dat daar by die Teologiese Fakulteit Pretoria kwessies ontstaan het oor die Opstanding van Jesus. Die saak het toe op die Algemene Sinode se tafel beland en nou in 2013, hoor ons al die werk, vergaderings en geld is tot dusver bestee om net ’n basis te lê vir verdere besinning. Daar is nie aandag gegee aan die dringende kwessie van ’n metaforiese verstaan van die opstanding van Jesus nie. Die panenteïstiese godsbeskouing is ook net so ’n brandende vraagstuk, maar dit is ook nie aangespreek nie.

3 Invloed van die postmodernisme

Is die rede waarom die Taakspan so traag is om leiding te gee oor wat ons bely, nie dalk ’n gevolg van die postmoderne denkpatrone wat onderliggend in die kerk heers nie? Ben du Toit die skriba van Leer en Altuele Sake en die skiba van die EU Taakspan het immers ’n boek geskyf oor die posmodernisme: God? Geloof in ’n postmoderne tyd, waarin hy openlik die postmodernistiese gees openbaar.

Een van die belangrike eienskappe van die postmodernisme is dat daar nie objektiewe waarheid bestaan nie en dat mens dus nie jou waarheid aan ander kan opdring nie. Die EU skop dan ook sommer vroeg af by par 25 met die vraag: Waarheid of waarhede? Die Taakspan wil daarmee sê:

“Dit is van die allergrootste belang om te beklemtoon, wanneer die fokus wel op die inhoud van die geloof (fides quae) val, dat die waarheid van die apostoliese geloof in die enkelvoud kom en nie in die meervoud nie. Die kerk bely die apostoliese waarheid, nie waarhede nie, nie ’n lysie, ’n katalogus, van artikels, feite, proposies, uitsprake, leerstellinge, of dogmas in die meervoud nie.”

Die Taakspan maak dan verder ’n saak daarvoor uit dat dit uiteindelik om een “oer-belydenis” gaan en dit is dat Jesus Christus die Heer is. Dit is die hermeneutiese sleutel om alle Belydenisskrifte te verstaan. Dit is ’n vreemde gedagte. Waarom het die kerk dit dan nodig gevind om deur die eeue voortdurend uit te brei op vorige belydenisskrifte? Waarom die beklemtoning van die enkelvoudigheid van die Waarheid van God in hierdie konteks? Dit wek die suspisie dat die Taakspan die ander werklikhede wat in die Geloofsbelydenis uitgespel word nie as waarhede wil hanteer nie.

In par 45 hoor ons van: “Sekere kennis, vaste vertroue en volle oorgawe”.

In par 400 lees ons: “In die afsluiting met die amen, lê daar iets van ’n getuienis dat dit wat ons bely, waar en seker is. Hiermee word bevestig dat God tot in ewigheid sy Woord sal hou en sy beloftes waar sal maak”.

Ongelukkig klink dit nie baie oortuigend teen die agtergrond van die baie onsekerhede wat met eentonige reëlmaat voorkom nie:

“Geloof is sekerlik ’n soort kennis, maar watter soort? Is dit meer soos kennis van waarhede, of dalk eerder soos kennis van iemand? Of is dit in die eerste plek kennis van beloftes? Of is dit eerder ’n vorm van insig, interpretasie of wysheid?” (par 76)

“As ons maak asof ons seker is, dan sal ons alte maklik probeer om God in ons greep te kry. Dan praat ons oor God en namens God asof ons self God is. Ons is tog meer die ontvangers van die waarheid as wat ons dit self kan ontdek en vasgryp. Christene glo dat hulle iets van hierdie geheim gevind het omdat God in Jesus Christus dit self aan ons bekend gemaak het.” (par 103)

4 ’n Evolusionistiese wêreldbeskouiing

Die skrywers van die Trojaanse Perd in die NG Kerk het probeer om dit onder die aandag van die kerk te bring dat die evolusieleer ’n verderflike invloed op die denke van die gelowiges het. Die lede van die Taakgroep het egter onbeskaamd uitgegaan van die evolusionistiese siening van die werklikheid. Ek wil graag uitwys watter gevolge dit op die denke van die teologie in die kerk het, waar teoloë soos in hierdie geval konsekwent dink vanuit die evolusie model.[1]

4.1 Die onderskeid tussen skepping en instandhouding vervaag:

“Onder “bewaring” word soms die “voortgaande skepping” en die instandhouding van lewe verstaan. Die geskiedenis van die natuur en van lewe op aarde is immers dinamies en veranderlik. Volgens baie mense is evolusie deur natuurlike seleksie ’n instrument in God se hand om die geskiedenis te stuur in die rigting van die koms van die mens as spesie.” (par 68)

“Dit is duidelik dat die tema van skepping in die Bybel hoegenaamd nie beperk kan word tot skepping in die begin nie. Dit gaan oor God se deurlopende betrokkenheid by hierdie skepping. Dit gaan dus oor skepping in die verlede, maar ook skepping in die hede en die toekoms.” (par 94)

In die Bybel word duidelik ’n ander voorstelling gegee. God het geskep en op die sewende dag het Hy gerus. Dit is so ’n belangrike gedagte dat dit dien as die motivering van die sabbatsgebod in Eks 20:11.

4.2 Skepping en verlossing word vermeng:

“Ten minste in Genesis 1 is skepping reddend, ordenend van aard. Terserfdertyd is God se verlossingswerk kreatief, dit bring iets nuuts tot stand”. (par 91)

4.3 Die konsep van ’n Skepper het êrens in die mens se evolusionêre ontwikkeling ontstaan:

“Die belydenis van God as Skepper kom ’n lang pad. Van die vroegste tye het mense gewonder: Waar kom die wêreld nou eintlik vandaan? Was dit nog altyd daar? Waar kom ons as mense vandaan? Jode, Christene en Moslems, saam met baie ander godsdienstige tradisies, ook vanuit verskillende Afrika-kontekste, beantwoord hierdie soort vrae deur te sê dat die wêreld uiteindelik van God af kom. Dit is nie die enigste moontlike antwoord nie, want mens kan ook glo dat dit nog altyd daar was, dat dit bloot toevallig ontstaan het of dat die wêreld die noodwendige produk van iets anders is. Waar hierdie opvatting dat alles van ’n skepper afkomstig is oorspronklik vandaan kom, is onseker. Dit het waarskynlik te make daarmee dat vroeë opvattings van plaaslike godhede (wat jou voorspoed moet help verseker) lang-samerhand uitgebrei het tot ’n godheid wie se heerskappy universeel is. (par 90)

4.4 Daar is nie regtig ’n antwoord vir gelowiges op die evolusionistiese denkwyses nie:

“Gaan die belydenis van God as Skepper oor ’n bepaalde opvatting oor die dat, die wanneer en die hoe van die ontstaan van alle dinge? Of gaan dit eerder oor wie die Skepper is, aan wie die eer toekom en wat hierdie belydenis vir ons vandag beteken? Of gaan dit dalk oor altwee hierdie kante: naamlik dat hierdie Drie-enige God inderdaad hierdie wêreld (met al die verruklikheid en verskriklikheid daarvan) geskep het?” (par 96)

4.5 Daar is verwarring oor die begrippe “hemel en aarde”

“Ons opvattings van “die hemel” en “die aarde” word uiteraard gevorm deur eietydse kosmologiese veronderstellings. Hoe moet die frase in die Apostoliese Geloofsbelydenis dan verstaan word? Kan elkeen maar net sy of haar eie veronderstellings inlees in die woorde? Meer nog: maak dit enigsins saak? Vir sommige is dit wel ’n baie belangrike saak. Hulle wil weet: hoe moet ons sin maak van die woord “hemel” (wat dwarsdeur die belydenis veronderstel word)? Hoe moet ons verstaan waar God woon? Hoe hou God met hierdie wêreld verband?” (par 98)

“In die mate waarin die Christelike geloof steeds verstaan word in terme van ’n verouderde kosmologie (hemel, aarde en hel) is dit net nie geloofwaardig in ’n gesekulariseerde samelewing nie.” (par 116)

4.6 Daar is onduidelikheid oor die posisie van die mens

“Dit is opvallend dat daar in die Apostoliese Geloofsbelydenis niks oor die skepping van die mens self gesê word nie. Tog is daar in die uitleg en nadenke van die belydenis dwarsdeur die kerk se geskiedenis ook wel op die mens gekonsentreer. Mens sou die vraag kon vra: wat is die fokuspunt van die belydenis van God as Skepper? Is die fokus op die aarde/grond? Eerder as op die mens? Word met die skepping van hemel en aarde die insluiting van die mens as so vanselfsprekend aanvaar dat dit nie eers genoem word nie? Wat is die plek van die mens in die groter verhaal van die skepping? Wat is ons rol en ons roeping op aarde? …. Ja, die mens bly vir ons self ’n tergende misterie”. (par 100)

4.7 Daar is onduidelikheid oor die sondigheid van die mens

“Daar word dikwels opgemerk dat daar iets goeds en iets slegs in die mens is. Maar hoe hou dit met mekaar verband? Moet ons hoop dat daar ten minste meer goed as kwaad is? Wat beteken “goed” nou eintlik? Perfek, ’n goeie begin, of net OK? Goed soos in ’n goeie produk, ’n goeie voorbeeld, of ’n goeie mens?” (par 101)

4.8 Onduidelikheid oor die oorsprong van die kwaad

“Of is die skepping dalk goed in die sin waarin die kruis “goed” is? Waar kom die kwaad in elk geval vandaan? Is “die kwaad” die noodwendige teenpool van dit wat “goed” genoem word? As jy vir die een kies, dan word die ander tog geïmpliseer. Of lê die kwaad dalk opgesluit in dit wat materieel is? Die Christelike kerk het deur die eeue daaraan vasgehou dat God se skepping self “goed” is. Dit is ook nie verbasend nie, wanneer ons telkens in Genesis 1 aan die einde van elke dag se skeppingsgebeure die frase lees: “En God het gesien dat dit goed is.” Daarom is geglo dat die kwaad nie van God af kom nie.” (par 101) …

“Die wêreld soos wat ons dit ken is nie die produk van God se skepping in die begin nie. Dit is, ten minste in terme van die kategorieë van die Christelike geloof, die produk van God se oorspronklike skeppings-werk, plus die voortgaande skepping plus die mens se geskiedenis plus die impak van sonde plus God se bewaring plus die geskiedenis van God se verlossingswerk. Hier skuil ’n groot gevaar, naamlik dat ons na die wêreld rondom ons kan kyk en daaruit afleidings kan maak oor wat God geskep het.” (par 102)

4.9 Groot verwarring oor “geloof en wetenskap”

“Die geloof in God as Skepper laat vanselfsprekend baie vrae ontstaan oor die verhouding tussen geloof en wetenskap. So byvoorbeeld kan mens vra na hoe die Christelike geloof verband hou met insigte wat voortkom uit die astrofisika, kwantum-meganika, geologie, evolusionêre biologie en kognitiewe wetenskappe? Hierdie wetenskappe ontwikkel steeds, maar daar is tog genoeg eenstemmigheid oor talle aspekte van die verstaan van die wêreld. Vir baie mense binne en buite die kerk lyk dit of hierdie konsensus in stryd is met die Christelike geloof. Daar is baie vrae: Is dit nog geloofwaardig, gesien die geskiedenis van die kosmos oor die afgelope 13,7 miljard jaar, om te sê dat die Vader van Jesus Christus die begin en die einde van alles is en alles “in sy hand hou”? Het God dan gebruik gemaak van evolusie (natuurlike seleksie) in die voortgaande skep van nuwe lewe? Indien wel, wat van die onmeetlike pyn en lyding wat daarmee saamhang? Is God dan aan die kant van die sterkstes wat oorleef het? Is die mens enige iets meer as ’n slim (of miskien juis dwase) groot aap? Was daar ooit iets soos ’n paradys? Kan die erfsonde verklaar word uit “selfsugtige gene”? Het mense regtig ’n onsterflike siel soos dikwels aanvaar word? Waarheen is alles op pad? Wat is die toekoms van die aarde as sommige wetenskaplikes sê dat dit oor 5 miljard jaar gaan wegsmelt wanneer die son ’n supernova word? (par 104)

4.10 Alles is in onsekerheid gedompel – ’n groot misterie

“Kom ons neem die groot vrae vir ’n oomblik ernstig op: Waar kom alles eintlik vandaan? Waarheen is alles op pad? Waarom draai alles? Watterkragte dryf ons voort? Hoe moet Christene en trouens mense in die algemeen ons plek en taak binne die groter prentjie van die lewe verstaan? Meer nog, hoe kan ons dan klaarkom met die eise van die lewe, met pyn en met lyding, met onreg veral as dit aspris was, met kwaad? Hoe kan ons van die kwaad van buite, maar ook binne ons eie gemeenskappe, in ons eie hart en denke verlos word? Alhoewel hierdie vrae moeilik beantwoordbaar is, behoort ons nie daar-van weg te skram om aan te hou om antwoorde te soek nie. Dit help ’n mens om te weet hoe jy jou moet oriënteer en hoe jy jou lewe moet inrig, elke oomblik van elke dag. Mense lewe byvoorbeeld asof alles draai om geld, of roem, of plesier, of geluk of wat ook al. Hierdie vrae kan ook nie alleen vanuit die wetenskappe beantwoord word nie, want dit berus op aannames wat buite die grense van die natuur- en ook die sosiale wetenskappe lê. Uiteindelik stuit ons hier voor ’n groot misterie, waarvoor alle mense en alle dissiplines (die wetenskappe, filosofie, die kunste en teologie) te staan kom.” (par 107)

4.11 Drastiese aanpassings om die oorsprong van Genesis te verklaar:

“Die meeste Bybelkenners meen dat hierdie eerste hoofstuk van Genesis (anders as Genesis 2 wat uit ’n vroeër tyd kom) deur priesters in die tyd van die Babiloniese ballingskap geskryf, of ten minste afgerond, is. Na die verwoesting van Jerusalem sou hulle waarskynlik met reg kon wonder: Hoekom het God dan nie die ramp voorkom nie? Die stad was verwoes, die tempel (God se huis) was platgevee en die stabiele koningshuis van Dawid was daarmee heen. Daar was orals chaos. Nou, hier in Babel, het hulle met Mesopotamiese godsdienste te doene gekry – die godsdienste van diegene wat hulle oorwin het. Die gevolgtrekking was waarskynlik van-selfsprekend en verleidelik: Marduk, die god van die Babiloniërs, moet dan klaarblyklik sterker as Jahwe, die God van Israel wees. Op die vraag of Marduk dalk die eintlike Skepper is, bevestig Joodse gelowiges nou egter: Elohim (God) is die Skepper van hemel en aarde, van die see en die land. Dit is uitgedruk in die kunstige gedig wat ons in Genesis 1 lees. Die boodskap was duidelik: God was van die begin af in beheer van die magte van chaos (gesimboliseer deur die watervloede van Mesopotamië). Dieselfde God is nou nog in beheer en kan die situasie waarin hulle nou verkeer daarom kreatief aanspreek en verander. Die moeilikheid waarin hulle as Godsvolk (Israel) beland het, was hulle eie skuld. God se skepping was goed, maar die land is vervuil deur hulle sonde – hulle ongehoorsaamheid. Die res van die geskiedskrywing in die Ou Testament, wat oor ’n lang tyd ontstaan het, verduidelik dit dan verder.” (par 90)

Hierdie is die standaard verklaring vir die skeppingsverhale in die teologie van die NG Kerk vandag. Die soort uitleg van die Skrif is net ’n sondige poging om ’n versoening te bewerkstellig tussen die Bybel en die evolusieleer. Dit is van huis uit ’n onmoontlike onderneming, want ons het te doen met twee radikaal verskillende wêreldbeelde. Die evolusieleer veronderstel dat ons op ’n wêreld bly wat vanself in die oneindigheid begin het en homself in die oneindigheid sal uitbrand. Daar is niemand aan die stuur van die proses nie. Dit is nie te versoen met die Bybelse wêreldbeeld waar ons woonplek op ’n bepaalde tyd deur God begin is en op ’n bepaalde tyd deur Hom beeïndig sal word nie. Ons is hier om namens Hom die plek te bestuur en aan Hom verantwoording te doen.

As die lede van die Taakspan nou ook inval by die verklaring dat die “skeppingsverhale” die priesters in Babilonië se antwoord was op die Babiloniese godsdienste, hou hulle nie rekening met die implikasies daarvan nie. Die implikasie is dat die priesters wat Genesis 1 en 2 sou geskryf het hulle volk bedrieg het deur voor te gee dat hulle ’n geskiedenis aanbied van die verlede, terwyl dit nie waar is nie. Hulle het ’n storie uitgedink. Hulle het geslagsregisters van mense versin, met hulle name, hulle ouderdomme en die plekke waar hulle gewoon het, die lot!

Dink daaraan dat dit dieselfde priesters was wat in Esra en Nehemia in groot detail verslag gedoen het van die name van die Israeliete wat ná die ballingskap teruggekeer het na Jerusalem. Hierdie mense het selfs verslag gedoen van die aantal bakke en komme wat hulle versigtig getel het (Esra 1:9-11). Hulle was so gesteld daarop om nie weer teen God te oortree nie, dat hulle selfs van die mans wat met vreemde vroue getroud was, verwag het om van hulle vroue te skei. Dieselfde priesters wat volgens die beginsels van Esra geleef het, het egter volgens die EU geen probleem gehad om ’n skeppingsverhaal te versin nie. Hulle het hulle korrespondensie met die konings van die wêreld oor hulle onderneming in bewaring gehou (Esra 5:6), en ook gewetenloos hulle godsdienstige versinsels oor die oorsprong van die mens in hulle trommels bewaar.

Meer nog: in Nehemia 8:6 lees van die respek wat die volk vir hulle wetboek gehad het: “Esra het hoër gestaan as die hele gemeente en het die boek voor almal se oë oopgemaak. Toe hy dit oopmaak, het die hele gemeente opgestaan. 7 Esra het die Here, die grote God, geprys en die hele gemeente het met die hande omhoog geantwoord: “Amen, amen.” Toe kniel hulle en buig diep voor die Here.”

Hoe rym ons hulle respek vir hulle boek en hulle verering van die Here met die wete dat dele daarvan ’n dekade of wat gelede deur hulleself versin is.

Kyk ook na Nehemia 9. Ons lees daar dat die Leviete God hard om hulp aangeroep het en gesê het: “(6) Dit is U! U alleen is Here! U het die hemel gemaak, die hoogste hemel en sy hele leërmag, die aarde en alles daarop, die oseane en alles daarin. U laat hulle almal lewe; die hemelse leërmag buig voor U. (7) U is die Here, die God wat vir Abram gekies het, hom uit Ur van die Galdeërs gebring het en sy naam Abraham gemaak het.”

Het die Leviete hierdie woorde uit innerlike oortuiging uitgeroep, of net maar om die volk te oortuig dat dit hulle God is wat die hemel en die aarde gemaak het, soos wat die EU wil voorgee?

Nog iets vir die Taakspan om oor te dink: Die Tien Gebooie sluit by Genesis 1 aan, as die wet sê dat God die hemel en die aarde in ses dae gemaak het en toe gerus het. (Kyk ook Eksodus 31:17) Is dit agterna deur die priesters in die wet ingeskryf om aansien te gee aan hulle “skeppingsverhaal” ? Die hele Bybel is vol van die boodskap dat God die hemel en die aarde met alles daarop gemaak het. Is dit alles gebaseer op die “skeppingsverhaal” wat die priesters in die ballingskaptyd bedink het?

Ek het self ook iets oor die ontstaan van die Bybel geskryf. Dit kan gelees word by: Die ontstaan van die Bybel

Iets om oor te dink: As ons die Bybel ernstig opneem is daar drie ankers wat vir ons gegee word om aan vas te hou: Daar was ’n historiese en eenmalige skepping. Daar was ’n historiese en eenmalige sondeval. Daar was ’n historiese en eenmalige verlossing deur Jesus aan die kruis. As ons hieraan vashou en dit die vertrekpunte van ons teologiese denke is, sal ons nie verval in die soort dwaasheid waarmee ons hierbo te doene gekry het nie.

5 Tussen Scylla en Charybdis

Homerus vertel in sy Griekse verhale dat Odysseus op ’n stadium in die dilemma was dat hy met sy skip tussen twee monsters deur moes gaan. Charybdis was ’n dodelike kolkgat, wat sy skip met al die bemanning kon insluk. Odysseus het besluit om die naaste aan Scylla verby te gaan en dalk net ’n paar bemanningslede te verloor.

Mens kry die indruk dat die Taakgroep voordurend met ’n soortgelyke dilemma te doen gehad het:

Een manier is om vanuit die Christelike geloof (met bepaalde direkte aanhalings uit die Bybel) antwoorde op wetenskaplike vrae te probeer bied, om sodoende Christelike oortuigings te verdedig. Daar is baie voorbeelde hiervan: fundamentalisme, jong-aarde-kreasionisme, intelligente ontwerp-teorieë en vorms van natuurlike teologie, sommer met bewyse vir God se bestaan en al. ’n Teenoorgestelde manier is om geloofsvrae uit die wetenskap te probeer beantwoord. (par 105)

“Christene reageer wêreldwyd op verskillende maniere teenoor … sekularisering:

Aan die een kant word dit ten sterkste beveg. Dikwels word dit gedoen met dieselfde soort argumente as waarmee die geloof afgewys word. Fundamentalisme en jong-aarde-kreasionisme is ekstreme voorbeelde hiervan. Albei denkrigtings veronderstel ’n opvatting van waarheid wat ontleen is aan moderne denkwyses. Aan die ander kant is daar “liberale” vorms van Christenwees wat die sekulêre wêreld as bevrydend omarm. Die Christelike geloof word so ingepas en aangepas binne ’n moderne denkraamwerk.” (par 117)

Prof Janse van Rensburg het in sy kritiek op die EU gepraat van ’n dialektiese styl. Hoe dit sy, dit lyk of die Taakspan die fundamentaliste as die gevaarlikste van die monsters beskou en hom ten alle koste moet vermy. Wat is die gevolg van die besluiteloosheid oor die dilemma? Die gevolg in my waarneming is dat daar baie woorde opgestapel word om uiteindelik niks te sê nie.

5.1 Panenteïsme

Dit is dringend noodsaaklik dat daar in die NG Kerk duidelikheid gekry moet word oor ons godsbeskouing, teen die agtergrond van bv Julian Muller wat hom openlik uitgespreek het ten gunste van ’n panenteïstiese godsbeskouing en tot dusver nooit amptelik in die kerk gerepudieer is nie. Al wat ons in die EU hoor is:

“Die kern van die vraag is nie soseer oor die hoe van die skepping nie, maar oor die verhouding van God met die wêreld. Op watter manier is God anders, groter, meer as die wêreld? Daar is verskillende verduidelikings moontlik. Ateïsme …. Agnostici … Deïste …. Panteïste… Teïste glo dat God ’n Persoon of ten minste ’n Persoonlike wese is, maar moet dan nog steeds verduidelik waar die Persoon is en hoe God nou eintlik met die wêreld verband hou. Panenteïste glo dat die wêreld binne in God bestaan, dat God daarom groter is as die wêreld maar nietemin binne die wêreld aanwesig is. Immers, “In Hom leef, beweeg en bestaan ons (Hand 17:28). Dis amper soos ’n baba wat binne die moeder opgroei. Maar word die baba dan nooit gebore nie? Nie een van hierdie terme is juis bevredigend nie. Alte dikwels word die Christelike geloof op grond hiervan ingeperk in filosofiese opvatting wat aan hierdie begrippe geheg word – eerder as wat die begrippe gebruik word om iets van die geloof in die Drie-enige God te verduidelik. (par 111)

LW: selfs die teïsme wat ons amptelike godsbeskouing is, hou vir die EU probleme in en is nie bevredigend nie!

5.2 Is God manlik?

Die EU het ’n hele bespreking oor die manlikheid of vroulikheid van God en sluit dan uiteindelik af met:

“Dit is dalk beter om glad nie aan God as ’n persoon net soos ons te dink nie. God het nie ’n liggaam nie en ook nie ’n geslagtelike identiteit nie. Maar is God dan tog nog persoonlik? Kan ons met ’n “ewige, onbegryplike wese” praat en tot só ’n God bid? Dit behoort duidelik te wees dat elkeen van hierdie “oplossings” winspunte maar ook haakplekke het. Hieroor moet Christene nog lank met mekaar verder praat.” (par 72)

5.3 God se almag

Dit lyk of die belydenis dat ons glo in God die “Almagtige” regtig vir die Taakspan ’n netelige probleem was. Dit begin by par 78 en by par 127 kom jy agter die bespreking oor die almag van God gaan nog steeds voort. Om ’n idee te kry van die trant van die besinning sluit ek net die volgende in:

“Vandag is daar eintlik ’n groeiende eenstemmigheid dat God se almag verstaan moet word in terme van God se sorg, liefde en trou as Vader – God se vrye keuse om vir ons ’n God te wees. Liefde is nie ’n brute krag nie. Dit het min met spierkrag, geldmag, bestuursposisies, wapens, militêre mag, politieke mag, kragtige motors of media invloed te make nie. Liefde vra eerder respek, openheid, kwesbaarheid en weerloosheid, om die ander toe te laat om die liefde te beantwoord. Hierdie soort krag word uitgebeeld deur die Vader in die gelykenis van die verlore seun (Lukas 15). Dit is ’n krag wat ruimte laat vir die vryheid van ander, wat gewillige kinders verkies bo willose slawe of robotte. Liefde verg wederkerigheid en is bereid om kwesbaar te wag op die beantwoording van die liefde wat betoon word. Tog gaan hiervandaan ’n krag uit wat die hele wêreld kan verander. Hierdie soort opvatting van mag is in ons tyd vir baie mense veel meer aantreklik as die soort mag waaraan die wêreld gewoond is. Daar is immers heelwat kulturele weerstand teen soveel mag. Die uitdrukking “power corrupts and absolute power corrupts absolutely” weerspieël iets hiervan. Die Christelike geloof praat daarom van God se almag nie bloot in enige sin van die woord nie.” (par 83)

Soos gewoonlik kom die EU nie by iets konkreet uit nie. Is dit so ingewikkeld? Die punt oor God die Almagtige is in my opinie doodgewoon ’n aanduiding van sy “verhewenheid” bo die aardse. Ps 84:4 “Selfs ’n mossie het ’n nes en ’n swaeltjie ’n plek vir haar kleintjies daar by u altare, Here, Almagtige, my Koning en my God!” (Die drie uitdrukkings, El Shadai, Here van die Leërskare en Pantokrator, kom 345 keer in die Bybel voor. Al die uitdrukkings word ook met Almagtige vertaal.)

5.4 Wonders

Tipies postmodernisties is wonderwerke ook vir die EU ’n probleem. Tussen die baie woorde kry mens hierdie vreemde uitspraak:

“Aan die ander kant moet ’n mens waak teen opvattings waarvolgens wonderwerke verstaan word as God se direkte “ingrype” teen die wette van die natuur. Dan word dit voorgehou asof God vir ’n oomblik hierdie natuurwette opskort om vinnig iets te doen voordat jy nog jou oë kan knip. Só ’n God is ’n kulkunstenaar en nie baie betroubaar nie omdat die wette wat God self daargestel het, waar nodig ter syde gestel word. God as Verlosser kom dan in stryd met God as Skepper.” (par 86)

5.5 Lyding

Die probleem van lyding op aarde kom op baie plekke ter sprake in die EU, maar in par 128 kom die onderwerp pertinent aan die orde. Sewe moontlike antwoorde vir die probleem van lyding word aangebied, maar sommer van die staanspoor af sê die EU hulle is almal ontoereikend. In die bespreking oor lyding het ek nêrens afgekom op die werklikheid van die sondeval, wat sekerlik die basis vir die verstaan van die gebroke werklikheid is nie. Nodeloos om te sê verval die bespreking weereens in ’n niksseggende vermenigvuldiging van onbeantwoorde vrae.

5.6 Die Opstanding

Dit is vir my vreemd dat die onderwerp afgeskop word met die volgende woorde en dit nogal in kursief:

“Dis opvallend, interessant en betekenisvol dat die Nuwe Testament geen berig hoegenaamd bied oor die opstandingsgebeure sélf nie – sê maar, van wat met die liggaam van Jesus in die graf gebeur het nie. Dis as ’t ware asof mense nie daarby toegelaat is nie, en daar is ook geen spekulasie hoegenaamd daaroor in die res van die Nuwe Testament nie, klaarblyklik is nie ’n enkele een van die Nuwe Testamentiese skrywers of apostels daarin geïnteresseerd nie. (par 212)

Dit is nie vir my duidelik wat die EU hiermee wil sê nie? Wil ons weet watter prosesse daar in die graf plaasgevind het, sodat Jesus se liggaam verander het van ’n aardse na ’n hemelse liggaam en op watter stadium dit gebeur het. Wil ons weet wie die doeke wat Jesus se liggaam bedek het opgerol het. As dit die punt is, wat wil ons met die inligting maak? Waarmee sou dit ons help?

Mens kry die idee dat die EU die berigte van die dissipels oor wat hulle gesien en gehoor het nie betwyfel nie, maar dit is nie lank nie of die diskoers verval maar weer in bevraagtekening en allerande onsekerhede. Die ewige Scylla en Charybdis waaruit Odysseus nie kan ontkom nie:

“Deur die eeue sou die kerk en gelowiges daarom telkens probeer om wel maniere te vind om die geloof in die opstandingsboodskap as ’t ware makliker te maak, minder vreemd, minder vreesaanjaend, verrassend, oorweldigend – meer natuurlik, meer vanselfsprekend, begryplik, gewoon en alledaags. …. Gelowiges sê byvoorbeeld die opstanding is bloot simbolies van die ewige terugkeer en opeenvolging van die seisoene en van die natuur, na winter kom altyd weer die lente, na die nag kom altyd weer die dag, na duisternis kom weer die lig, na die verganklikheid en die sterwe kom altyd weer die ontkieming en die nuwe lewe….“ Ens, ens , ens. (par 225)

5.7 Versoening

As jy wil vra wat die EU oor die versoeningswerk van Jesus sê kan jy dit gaan soek (veral) vanaf par 200-209. Jy sal daar uitgebreide besprekings van verskillende versoeningslere kry. Dit sluit uiteindelik af met:

“Hierdie enkele voorbeelde van hedendaagse vrae wat opgeroep word deur die uitleg van hierdie sinsnedes uit die tweede afdeling is nie naastenby bedoel om alle moontlike vrae ter sprake te bring nie, maar hoogstens as illustrasie van wat ’n eietydse uitleg alles sou kon inhou. In die streng sin van die woord word dit selfs ’n vraag of dit wel as uitleg beskryf kan word, want die Apostoliese Geloofsbelydenis gee nie self enige aanduiding dat die uitleg in hierdie rigtings behoort te verloop nie.” (par 209)

Dit help seker nie om frustrasie uit te spreek oor die EU se onwilligheid om leiding te gee oor hedendaargse teologiese kwessies nie. Heel aan die begin het die Taakspan immers verklaar dat hulle net ’n basis wil lê vir “verdere uitleg”. Dit is nou eenmaal soos die uitkoms lyk.

6 Digotomie – Dubbelpratery

Prof Janse van Rensburg lê ’n klagte van digotomie voor die deur van die EU.

Wat is digotomie? Daar is verskillende definisies daarvoor, maar in gewone Afrikaans beteken dit vir my “dubbelpratery”, om “uit twee monde te praat”. Paulus praat van “skyn van waarheid”. Jy weet nooit wat jy aan hulle het nie, want hulle loop nie ’n reguit pad nie.

Dit is ’n verskynsel wat gereeld voorkom by die Taakgroep Leer en Aktuele Sake in die algemeen. By die besluit oor die duiwel in 2011 het hulle bv geformuleer:

“Daar is ruimte vir lidmate wat aan die werklike en persoonlike aard van die duiwel en demone glo, en daar is ruimte vir lidmate wat die Bybelse spreke oor die bose en duiwels anders interpreteer.”

Toe daar beswaar gekom het oor die besluit en ons vir die leiers gevra het wat nou aangaan, het hulle, hulle verweer deur daarop te wys dat die Sinode het hom pertinent uitgespreek oor die “Bose”. Die probleem is net dat wat die Taakgroep onder Bose verstaan nie dieselfde is as wat ons onder die duiwel verstaan nie. Ons het dus met dubbelpratery in die kerk te doen, wat vertroue in mekaar se integriteit ondermyn. Daar is ’n element van bedrieglikheid teenwoordig. Dit help nie dat die Taakgroep nou vra ons moet mekaar se bona fide respekteer nie – dit is verbreek.

Ons kry dieselfde verskynsel nou hier by die EU. Laat ek verduidelik:

Die EU gebruik die volgende woorde in par 9 oor die destydse opstellers van die Geloofsbelydenis:

“Is hulle taal, hulle woordgebruik, hulle terme en uitdrukkings, hulle voorstellings nie vir eietydse hoorders onbegryplik en vreemd, of selfs onaanvaarbaar en steurend nie? Is hulle uitsprake en aansprake nie vir eietydse mense verouderd, ongeloofwaardig, agterhaal nie? Is die kennis waarvan hulle uitgaan en die waarheid wat hulle verkondig nie reeds as primitief, selfs as vals, ontmasker deur die ontwikkelinge van navorsing en wetenskap nie? Behoort hulle nie as geheel by ’n gedateerde wêreldbeeld wat vandag nie meer eietydse mense aanspreek nie?”

Ben du Toit die skriba van die Taakspan is bekend daarvoor dat hy die skrywers van die Bybel en die belydenisskrifte as “pre-modern” beskou. Hy wil hê dat ons hulle sieninge hermeneuties moet herinterpreteer. Wat vir hulle waarheid was is nie noodwendig vir ons waarheid nie (volgens hom). Is dit nie presies wat ons hierbo hoor in die terme “verouderd, ongeloofwaardig, agterhaal” nie? Daar staan ook dat die “waarheid” wat hulle verkondig “primitief”, selfs “vals” is. As dit is wat ten diepste in die hart van Ben du Toit (en dalk ander lede van die Taakspan) leef, is dit dan ongegrond om die afleiding te maak dat hulle hele onderneming eintlik ’n bluffery is. Die vermoede word versterk deur die feit dat hulle nie wil uitgaan van die benaming Twaalf Artikels nie, want: Dit gaan nie om twaalf afsonderlike artikels nie maar om die enkelvoudige belydenis van die apostoliese geloof dat God Drie-enig is. (par 22) Uiteindelik gaan dit vir die EU om “Die één belydenis dat Jesus die Heer is” (par 27).

Nou is die tafel gedek om ’n niksseggende, onsamehangende klomp geleerdheid vir die kerk bymekaar te gooi. Ons het mos gesê dat “Jesus die Heer is” en ons het Calvyn aangehaal om ons te steun. Nou behoort niemand ons bona fide te bevraagteken nie.

Die dubbelpratery kom aanhoudend na vore:

“Christene bely saam met Paulus dat niks ons van die liefde van God kan skei nie, die liefde wat daar is in Christus Jesus onse Here – geen dood of lewe of engele of bose magte of teens-woordige of toekomstige dinge of kragte of hoogte of diepte of enige iets anders in die skepping nie (Rom 8:38-39). Dit is ’n aangrypende belydenis juis omdat dit te midde van soveel aanvegting geskied.” (par 50)

Vergelyk dit nou met par 109:

“Christene glo dat God liefde is, maar nie dat liefde God of selfs goddelik is nie. Die woord “God” word gebruik om iets van die diepste misterie van alles wat is te verwoord. Dit is ’n veel meer aantreklike antwoord as wat mense soms mag dink, sekerlik meer aantreklik as Noodlot of Kans. Dit bly egter ’n antwoord op ’n misterie, op ’n vraag wat uiteindelik onbeantwoordbaar is, op ’n vraag wat ons nie eers mooi weet hoe om te vra nie. As ons maak asof ons seker is, dan sal ons alte maklik probeer om God in ons greep te kry. Dan praat ons oor God en namens God asof ons self God is.”

Die manier waarop die maagdelike geboorte van Jesus met dubbelpratery onder verdenking gebring word vanaf par 167, kan op geen ander manier beskryf word as onderduims en skynheilig nie. Wynand Louw het dit op sy blog onder ons aandag gebring:

Die Algemene Sinode van 2013 gaan geloof in die maagdelike geboorte van Jesus opsioneel verklaar

Hierdie soort frustrerende dubbelpratery kom voor tot aan die einde, by die gedeeltes wat nie eens hier bespreek is nie nl, die belydenis oor die wederkoms, die opstanding van die vlees en die ewige lewe.

Die Taakspan vra skaamteloos dat hulle dokument wyd beskikbaar gestel word vir gebruik in die NG Kerk en verder. Mag die Here ons daarvan bewaar dat die posmoderne denke van die EU die standaard in die NG Kerk word, want dan maak ons van die NG Kerk ’n Klugkerk. Waarom?

Daar word herhaaldelik van ons lidmate verwag om te bely dat jy glo in die Ou Testament en die Nuwe Testament en in die artikels van die Christelike geloof. In die Handleiding vir die Erediens, word die Apostoliese Geloofsbelydenis voorgehou as ’n pertinente element in die erediens, want “dit is ’n openbare belydenis teenoor God, maar ook ’n belydenis teenoor mekaar en die wêreld”. Na aanleiding van die uitlatings van die EU ontstaan die vraag: Wat glo ons nou eintlik? Wat vra ons van die lidmate as ons vra of hulle glo in die Bybel en in die Belydenisskrifte.

Die lede van die Taakspan en die leierskap van die NG Kerk in geheel het rede om die hand baie diep in eie boesem te steek. Petrus praat van mense wat die “reguit pad verlaat het en verdwaal geraak het” (2 Pet 2:15). Hy sê verderaan: “Dit sou vir hulle beter gewees het as hulle die wil van God nie leer ken het nie as dat hulle dit wel leer ken het en daarna afgewyk het van die heilige gebod wat aan hulle oorgedra is” (Vers 21). Die “Heer”, waarvan die EU praat sê: “As julle, julle nie bekeer nie, kom ek na julle toe en sal ek die lamp van sy plek af wegvat” (Op 2:5). Hy sê ook: “Ek bestraf en tug elkeen wat ek liefhet. Laat dit dan vir julle erns wees en bekeer julle” (Op 3:19).

Jan Louw

Voetnotas

[1] Kyk ook Het God evolusie gebruik om te skep, is Genesis 1-11 in ballingskap geskryf en was die sondvloed werklik ’n globale vloed? (Daniel Louw)

********************

Criticism of Contemporary Interpretation of the Apostles’ Creed

(As translated by Google Chrome)

Written by Jan Louw

Sunday, 06 October 2013 06:32

The Contemporary Interpretation of Contemporary Interpretation (EU) of the Apostolic Geloofsbelydens eventually saw the light and at this time (October 2013) before the General Synod (see The Apostles’ Creed – A Contemporary Interpretation or here (1.2MB)). A whole bunch of academic heavyweights of the DRC family worked together to put the document. The names of Danie Malan (convenor), Ben du Toit (secretary), Robert Vosloo and Coenie Burger is called. At the Synod of 2011, stated that the team was expanded with the name of Gerrit Brand, Ernst Conradie, Danie Dreyer Piet Naude, Nico Koopman, Christo Lombard, Dirk Smit, as well as the three members appointed by the Synod. So it is with hesitation that I am in this company the confidence (to be) to voice criticism on the document.

Let me start by saying that there are parts of the document which I really appreciate. The parts of the Holy Spirit and the Church, eg enlightening to me was clear, to the point, informative. It was great to experience something of an inner conviction to the author (s) of what we believe .Unfortunately, the bulk of the document is a barren landscape in which the reader must seek a little water and if you get it you need to make sure whether it is not perhaps brackish.

It is sad to discover what tremendous effect the zeitgeist, postmodernism, the new way of thinking, in the highest academic circles of the DRC has. Demas at some point for Paul (and God?), Because he loved this present world (2 Tim 4:10). This is what I see in the EU and at which I ended up in this criticism seriously to warn me.

1. Questioning the Confession

The Apostles’ Creed for Christianity through the centuries was a unifying factor of what we believe. Confessions landmarks of the church erected repeatedly in history, when our predecessors in the faith, false teachers faced. These statements are usually in pain into the world. Every word is weighed and that is why they withstand the test of time.

The whole approach the Apostolicum team (Task Force) to this important documents of the church is of concern. The first words of the EU are: “To be a contemporary interpretation of the Apostles’ Creed to tackle, raises many questions to mind.” These few words have become a reflection of the approach and the tone in the whole document. There are constantly asked questions about our faith when we do not get answers. 20 pages is there then enacting a discussion about the command entered. (14% of the document excluding the appendices).

In the process, we get statements like:

“Against the background of these questions it is well understandable and perfectly legitimate, even necessary that the church repeatedly in many contexts today, urged to not only ask how the ecumenical creeds still function, but even more fundamentallyasking whether the ecumenical creeds indeed still as confessions (as existential credos as unifying symbols, as normative speaking lines) ought to function, and if they do not at least through the filter, the sieve, the critical scrutiny of contemporary worldviews should go to order to determine that they still remain.

(Prof. Johan Janse van Rensburg has a document on the implications of this sphere and can be found at: Prof Janse van Rensburg on the apostolic creed a contemporary layout destroying our confessions

2. Evasion of the task

In the introductory discussion of the EU further extensive argued that “contemporary” and “interpretation”. Finally, the Task Team in paragraph 49 (!) Agreed:

“Because there are so many choices and decisions at issue, here is no authoritative interpretation offered of how the apostolic faith really and rightly confess should be – all are clear and” right “answers might which many members have a need. It is not a defense of the Christian faith offers – albeit according to some necessary in a postmodern climate. Attempts are also made ​​to the Christian faith in some contemporary idiom interpret – though there are certainly many a need for it. Likewise it is not about the social and ethical implications of the apostolic faith to play in and for the South African society or even the world today, though it can not be avoided anyway.It is rather a basis for further explanation offered – in particular contexts and the many living ways to the church’s disposal. This basis for further interpretation would on the one hand the binding force of the apostolic creed highlight and on the other hand the outer contours mark in the remarkable fertility of the confession clearly evident.”

What one should conclude from this is that the Task Force agreed to“provide a basis for further explanations” to offer.

Why is it all so difficult? As I, the Eastern Synod in 2007, a request for a Contemporary Interpretation of the Apostles’ Creed to get in the light of the fact that at the Theological Faculty Pretoria issues arose on the Resurrection of Jesus. The case landed on the table of the General Synod and now in 2013, we hear all the work, meetings and money has been spent so far just to lay a basis for further reflection. There is no deal with the pressing issue of a metaphorical understanding of the resurrection of Jesus. Panenteïstiese view of God is as a burning issue, but it is also not addressed.

3. Influence of postmodernism

Is the reason why the Task Force so slow to provide guidance on what we profess, perhaps a result of postmodern thinking underlying rule in the church? Ben du Toit the secretary of Learning and Altuele Business and Skiba the EU Task Team has indeed a book geskyf on posmodernisme:God? Faith in a post-modern era , in which he openly reveal the postmodern spirit.

One of the important characteristics of postmodernism is that there is no objective truth exists and that man is not your truth to others impose. EU kick early in par 25 was his question: truth or truths? Task Team, it says:

“It is of the utmost importance to emphasize, when the focus be on the content of the faith (fides quae) falls, the truth of the apostolic faith in the singular, and not in the plural. Church confess the apostolic truth, truths, not a list, a catalog of articles, facts, proposies statements, doctrines or dogmas in the plural. “

The TT also a matter for that eventually go “primitive confession” and that is that Jesus Christ is Lord. This is the hermeneutical key to understand all confessions. It’s a strange thought. Why did the church found it necessary to the centuries continually expand on previous confessions? Why the emphasis on the simplicity of the Truth of God in this context? This raises the suspicion that the Task Team the other realities that are spelled out in the Creed than truths to handle.

In paragraph 45 we hear: “Certain knowledge, assurance and surrender”.

In paragraph 400 we read: “At the conclusion of the examination, is something of a testimony that we profess, and sure. It confirms that God forever will keep his word and his promises. ”

Unfortunately, it sounds not very convincing in the light of the many uncertainties that occur with monotonous regularity:

“Religion is certainly a kind of knowledge, but what kind? It is more like knowledge of truths, or perhaps more like knowledge of someone? Or is it in the first place notice of promises? Or is it rather a form of insight, interpretation or wisdom? “(Par 76)

“If we pretend we are sure we will too easily try to find God in our grip. Then we talk about God and for God as if God Himself. However, we are the recipients of the truth as we can discover and grasp. Christians believe that they have something of this secret place for God in Jesus Christ has made himself known to us. “(Par. 103)

4. An evolutionist worldview

The authors of the Trojan Horse in the DRC have tried to bring this to the attention of the church that the theory of evolution a pernicious influence on the minds of the faithful. However, the members of the Task Group unashamedly out of the evolutionist view of reality. I would like to point out the effects it has on the mind of the theology of the church, where theologians consistently think in this case from the evolution model. [1]

4.1 The distinction between creation and maintenance fade:

“The term” conservation “is sometimes called the” ongoing creation “and understand the maintenance of life. The nature and history of life on earth is indeed dynamic and always changing. According to many people, evolution by natural selection is an instrument in God’s hand to send the history in the direction of the arrival of the human species. “(Par 68)

“It is clear that the theme of creation in the Bible is by no means limited to creation in the beginning. It’s about God’s ongoing involvement with this creation. It is therefore about creation in the past, but also creation in the present and the future. “(Par 94)

In the Bible there is clearly a different conception. God has created, and on the seventh day he rested. It is such an important idea that it serves as the motivation of the Sabbath commandment in Exodus 20:11.

4.2 Creation and redemption are mixed:

“At least in Genesis 1 is creation-saving, ordenend nature. Terserfdertyd is God’s redemptive work creatively, it brings something new into being.” (Par 91)

4.3 The concept of a Creator originated somewhere in man’s evolutionary development:

“The confession of God as Creator has come a long way. From the earliest times, people wondered: Where does the world really works? Was it always there? Where do we as humans come from? Jews, Christians and Muslims, along with many other religious traditions, from different African contexts, answer these questions by saying that the world ultimately comes from God. This is not the only possible answer, because one can believe that it has always been there, that it is merely coincidence occurred or that the world is the inevitable product of something else. Where this idea that everything comes from a creator originally came from is uncertain. It probably has to do with the fact that early notions of local deities (that prosperity should help ensure) long samerhand be extended to a deity whose dominion is universal. (Par 90)

4.4 There is not really an answer for believers on evolutionary thinking:

“Will the confession of God as Creator on a particular conception of that, the when and the how of the origin of all things? Or is it rather about who is the Creator, to whom honor is due, and that this confession mean for us today? Or perhaps both of these sides: namely, that this Triune God indeed this world (all verruklikheid and horror) created? “(Par 96)

4.5 There is confusion about the concepts of “heaven and earth”

“Our notions of” heaven “and” earth “is obviously shaped by contemporary cosmological assumptions. How should the phrase be understood in the Apostles’ Creed? Can everyone just his or her own assumptions capture in words? Moreover: does it matter at all? For some, it is a very important issue. They want to know: how do we make sense of the word “heaven” (throughout the confession assumed)? How should we understand where God is? How does God relate to this world? “(Par 98)

“To the extent that the Christian faith is still understood in terms of an outdated cosmology (heaven, earth and hell) it’s just not credible in a secularized society.” (Par. 116)

4.6 There is uncertainty about the position of the man

“It is striking that in the Apostles’ Creed nothing about the creation of man himself said.Yet in the interpretation and reflection of the profession throughout the church’s history also concentrated on man. One could question to ask: what is the focal point of the confession of God as Creator? The focus is on the earth / ground? Rather than humans?With the creation of heaven and earth, including man as so taken for granted that it is not even mentioned? What is the place of man in the larger story of creation? What is our role and our mission on earth? …. Yes, the man remains a tantalizing mystery for ourselves.” (Paragraph 100)

4.7 There is no clarity on the sinfulness of man

“It is often noted that there is something good and something bad in man. But how do they relate to each other? We hope that there is at least more good than harm? What does “good” mean? Perfect, a good start, or just OK? Well as a good product, a good example, or a good person? “(Par. 101)

4.8 uncertainty about the origin of evil

“Or maybe creating good in the sense in which the cross is “good”? Where does evil come from anyway? “Evil” the inevitable antithesis of what “good”? If you choose one, then the other is implied. Or does the evil might be locked up in what material? The Christian church throughout the ages it held that God’s creation itself is “good”. This is not surprising, when we repeatedly in Genesis 1 at the end of each day’s creation event phrase reads: “And God saw that it was good.” Therefore it was believed that the evil of God is coming. ” (par. 101) …

“The world as we know it is not the product of God’s creation in the beginning. That is, at least in terms of the categories of the Christian faith, the product of God’s original creation work, plus the ongoing creation plus human history plus the impact of probe plus God’s protection plus the history of God’s redemptive work. Here hides a great danger, that we can look at the world around us and draw conclusions about what God created. “(Par. 102)

4.9 Great confusion about “faith and science”

“The belief in God as Creator raises obviously many questions about the relationship between faith and science. For example, one may ask how the Christian faith relates to insights that come from astrophysics, quantum mechanics, geology, evolutionary biology and cognitive science? This science continues to develop, but there is enough agreement on many aspects of understanding the world. For many people inside and outside the church this consensus seems to conflict with Christianity. There are many questions: Is it credible, given the history of the universe over the last 13.7 billion years, to say that the Father of Jesus Christ is the beginning and the end of everything and everything “in his hand”? Did God use evolution (natural selection) in the ongoing creation of new life? If so, what about the immeasurable pain and suffering that goes with it? Is God on the side of the strongest ever survive? Is anything more than a clever man (or especially foolish) great ape? Was there ever such thing as a paradise? Original sin explained by “selfish genes”? Do people really have an immortal soul as is often assumed? Where is everything going? What is the future of the earth, as some scientists say that it is about 5 billion years melts when the sun is a supernova? (Paragraph 104)

4.10 Everything is plunged into uncertainty – a great mystery

“Let’s take the big questions for a moment seriously: Where have all really come from?Where is everything going? Why turn everything? What forces drive us forward? How should Christians and indeed people in general our place and role within the broader picture of life? Moreover, how can we cope with the demands of life, pain and suffering, injustice especially if it was on purpose, angry? How can we of evil from without, but also within our own communities, in our own hearts and minds be saved? Although these questions difficult beantwoordbaar, we should not shy away to continue to seek answers. It helps a person to know how you should orient and how you live your life must adapt every moment of every day. For example, people living as if everything revolves around money, or fame, or pleasure, or happiness or whatever. These questions can only be answered from the sciences, because it is based on assumptions that are outside the boundaries of the natural and the social sciences lies. Finally we stop for a great mystery, for all people and all disciplines (science, philosophy, the arts and theology) face. “(Par. 107)

4.11 Drastic changes to explain the origin of Genesis:

“Most Bible scholars believe that the first chapter of Genesis (unlike Genesis 2 from an earlier time) by priests wrote at the time of the Babylonian exile, or at least finalized.After the destruction of Jerusalem could probably rightfully wonder: Why did God not prevent the disaster? The city was destroyed, the temple (God’s house) was flattened and the stable house of David was gone. There was chaos everywhere. Now, here in Babylon, they Mesopotamian religions encountered – the religions of those they conquered. The conclusion was probably self-evident truth and seductive: Marduk, the god of the Babylonians, then obviously stronger than Yahweh, the God of Israel. When asked whether Marduk perhaps the real Creator, confirmed Jewish believers now however: Elohim (God) is the Creator of heaven and earth, the sea and the land. It is expressed in the artistic poem we read in Genesis 1. The message was clear: God from the beginning was in charge of the forces of chaos (symbolized by the depths of Mesopotamia). The same God is still in control and the situation in which they are now address traffic so creative and change. The trouble in which they are the people of God (Israel) landed, was their own fault. God’s creation was good, but the country is infested by their sin – their disobedience. The rest of the history in the Old Testament, which originated over a long time, then explain it further. “(Par 90)

This is the standard explanation for the creation accounts in the theology of the Dutch Reformed Church today. The kind of interpretation of Scripture is just a sinful attempt at a reconciliation between the Bible and evolution. It is home from an impossible undertaking, because we are dealing with two radically different worldviews. The theory of evolution assumes that we will stay in a world that itself began in the infinity itself into infinity will burn out. There is no one in charge of the process. It is not to be reconciled with the biblical worldview where we place at a time appointed by God started and at a particular time will be terminated by him. We are here to manage on behalf of him the place, and to account for him.

If the members of the task team now also comply with the statement that the “creation accounts” priests in Babylon responded to the Babylonian religions, does not consider the implications. The implication is that the priests who wrote Genesis 1 and 2 would they deceived people by pretending that they present a history of the past, while it is not true. They invented a story. They invented genealogies of people, with their names, their ages and the places where they lived, the lot!

Remember that it was the same priests in Ezra and Nehemiah did in great detail report of the names of the post-exilic Israelites returned to Jerusalem. These people have even reported the number of bowls and basins they carefully counted (Ezra 1:9-11). They were so interested in not transgressing against God, even the men who were married to foreign women, expect to put away their wives. The same priests who lived according to the principles of Ezra, however, according to the EU had no problem invented a creation story. They have their correspondence with the kings of the world about them company filed (Ezra 5:6), and unconscionable their religious thoughts about the origin of man preserves in drums.

Moreover: in Nehemiah 8:6 reading the respect the people had for their code: “Ezra stood higher than the whole church and opened the book before everyone’s eyes. When he opened it, the whole congregation rose.7 Ezra blessed the LORD, the great God, praised and the entire congregation with hands raised replied: “Amen, amen.” They knelt and bowed deeply before the Lord. ”

How does our respect for their book and their worship of the Lord, knowing that parts of it a decade or so ago, invented by themselves.

See also Nehemiah 9. We read that the Levites God cried for help, saying: “(6) It’s You! You alone are God! Thou hast made heaven, the heaven of heavens, and all his host, the earth and everything on it, the seas and everything in it. You let them all live; heavenly army bow before thee (7) You are the Lord, the God who chose Abram, had brought him out of Ur of the Chaldeans, and his name Abraham. ”

The Levites these words conviction cried, or had but to convince the people that it is their God who made heaven and earth, as the EU say?

Something for the task team to think about: The Ten Commandments included in Genesis 1, the law says that God created the heavens and the earth in six days and then rested. (See also Exodus 31:17) Is it entered afterwards by the priests in the law to give respect to their “creation story”? The Bible is full of the message that God made the heavens and the earth and everything on it. Is it all based on the “creation story” the priests in ballingskaptyd mind?

I have also something about the origin of the Bible. It can be viewed at:Origin of the Bible

Something to think about: If we take the Bible seriously, there are three anchors be given to us to hold: There was a historic and one-off creation. It was a historic and once Fall. There was a historic and once for salvation through Jesus on the cross. If we hold this and the assumptions of our theological thinking is, we will not fall into the kind of foolishness we encountered above.

5. Between Scylla and Charybdis

Between Scylla and Charybdis

Homer tells Odysseus in Greek stories that at some point in the dilemma was that his ship between two samples had to go. Charybdis was a deadly pot-hole, his ship and all the crew could swallow.Odysseus decided the closest to Scylla passing away and may just lose a few crew members.

One gets the impression that the Task Group constantly had to do with a similar dilemma:

One way is from the Christian faith (with some direct quotations from the Bible) answers to scientific questions to try and offer, in order to defend Christian beliefs. There are many examples of this: fundamentalism, young-earth creationism, intelligent design theories and forms of natural theology, just evidence for the existence of God and all.An opposite way to faith attempt to answer questions from science. (Paragraph 105)

“Christians respond globally in a variety of ways to … secularisation:

On the one hand, it is strongly fight. Often this is done with the same kind of arguments as faith refused. Fundamentalism and young earth creationism are extreme examples.Both schools of thought implies a notion of truth that is derived from modern ways of thinking. On the other hand, there are “liberal” forms of Christianity to embrace the secular world as liberating. Christianity is so fitted and adjusted within a modern paradigm. “(Par. 117)

Prof Janse van Rensburg in his criticism of the EU spoke of a dialectical style. This way, it seems that the Task Team fundamentalists considered the most dangerous of the samples and avoid him at all costs. What is the result of indecision about the dilemma? The result in my observation is that there are many words piled up, so that ultimately nothing to say.

5.1 Panentheism

It is imperative that in the DRC clarity should be about our view of God, in the context of eg Julian Muller who openly spoke out in favor of a panenteïstiese view of God and so far never officially in the church repudiated it. All we heard in the EU are:

“The essence of the question is not so much about the how of creation, but about the relationship of God to the world. How is God different, and bigger than the world? There are several possible explanations. Atheism …. Agnostics … Deïste …. Panteïste … theists believe that God is a person, or at least a personal being, but must still explain where the person is and how God really relate to the world. Panenteïste believe the world – within God exists, that God is greater than the world but nevertheless present in the world. After all, “In him live, we move and exist (Acts 17:28). It’s almost like a baby inside the mother growing up. But the baby ever born? None of these terms is very satisfactory. All too often, the Christian faith on the basis of this limited philosophical concepts attached to these concepts as the concepts used to something instead of faith in the Triune God to explain. (Paragraph 111)

Note: even the theism our official view of God, love for the EU problems and is not satisfactory!

5.2 Is God male?

The EU has a whole discussion about the masculinity or femininity of God, and finally concludes with:

“It is perhaps better not to God as a person as we think. God is not a body nor a sexual identity. But God still personally? We can with an “eternal, incomprehensible thing” talk and pray to such a God? It should be clear that each of these “solutions” benefits but also glitches. Christians with each other for some time to talk further about this. “(Par 72)

5.3 God’s omnipotence

It seems that the confession that we believe in God “Almighty” really for the task team a thorny problem. It starts at paragraph 78 and paragraph 127 you find the discussion about the power of God still continues. To get an idea of ​​the tone of the reflection I include only the following:

“Today there is actually a growing consensus that God’s omnipotence should be understood in terms of God’s care, love and faith as Father-God’s free choice to be a God to us. Love is not a brute force. It has little muscle power, money power, management positions, weapons, military power, political power, powerful cars or media influence to do. Love asked rather respect, openness, vulnerability and vulnerability to the other to allow the love to answer. This kind of power is depicted by the father in the parable of the prodigal son (Luke 15). It is a power that allows for the freedom of others, willing children prefer passive slaves or robots. Love requires reciprocity and is willing to wait for the answering of vulnerable love that show. Still going to be a force that can change the world. This kind of conception of power in our time for many people much more attractive than the kind of power that the world used to. After all, there is much cultural resistance to such power. The term “power corrupts and absolute power corrupts absolutely” reflects something of this. Christianity speaks therefore of God’s power not just in any sense of the word.” (par 83)

As usual the EU does not get to something concrete. Is that so complicated? The point about God Almighty is in my opinion simply an indication of its “superiority” over the earth. Psalm 84:4 “Even a sparrow a nest and swallow a place for her little ones at your altars, O Lord of hosts, my King and my God!” (The three expressions El Shadai, Lord of Hosts and Pantokrator 345 times in the Bible. All the expressions are translated Almighty.)

5.4 Wonders

Typically postmodernisties miracles for the EU problem. Among the many words one finds this strange statement:

“On the other hand, one must guard against perceptions of understanding miracles as God’s direct” intervention “against the laws of nature. It is presented as if God for a moment suspend the laws of nature to do something quickly before you have your eyes can blink. Such a God is a magician and not very reliable because the laws that God established, where necessary, be set aside. God as Savior come into conflict with God as Creator. “(Par 86)

5.5 Suffering

The problem of suffering on earth in many places at stake in the EU, but in par 128 subjects pertinent to the order. Seven possible answers to the problem of suffering is presented, but right from the outset said the EU they are all inadequate. In the discussion on suffering, I never found the reality of the Fall, which must be the basis for understanding the broken reality. Needless to say the discussion again fall into a meaningless proliferation of unanswered questions.

5.6 The Resurrection

It’s odd to me that the issue will be launched with the following words and it quite in italics:

“It is significant, interesting and significant that the New Testament not reported at all up on the resurrection events themselves – say, what happened to the body of Jesus in the tomb. It is as it were, as if people were allowed, and there is no speculation whatsoever about it in the rest of the New Testament, apparently not a single one of the New Testament writers or apostles are interested. (par 212)

It is not clear to me what this is, not the EU? We want to know what processes took place in the tomb, that Jesus’ body changed from an earthly to a heavenly body, and at what stage it happened. Do we know who the curtains which covered Jesus’ body rolled. If the point is, what do we do with the information? What would it help us?

One gets the idea that the EU reports about what they saw and heard the disciples did not doubt, but it is not long before the discourse decline again in questioning and allerande uncertainties. Eternal Scylla and Charybdis Odysseus can not escape from:

“Through the centuries would the church and believers so often try to have to find ways of faith in the resurrection message, as it were easier, less weird, less scary, surprising, overwhelming – more natural, more obvious, understandable, plain and commonplace….. Believers say for example the resurrection is merely symbolic of the eternal return and succession of the seasons and of nature, winter always comes back the spring, after the night always comes the day after darkness comes the light, to corruption and invariably dies germination and the life … ” Etc., etc., etc.. (Paragraph 225)

5.7 Reconciliation

If you want to ask the EU for the atonement of Jesus said you can find (especially) from par 200-209. You will extensive discussions of different versoeningslere. It finally concludes with:

“These are some examples of contemporary questions that arise from the interpretation of these phrases from the second division is not nearly intended to bring all possible questions at issue, but more than as an illustration of what might bring a contemporary layout everything. In the strict sense of the word, is it even a question whether it is described as layout, because the Apostles’ Creed does not own any indication that the interpretation in these fields should proceed. “(Par. 209)

It sure helps to express frustration over the EU’s reluctance to lead on hedendaargse theological issues. After all, at the very beginning, the Task Team stated that they only wants to lay a basis for “further explanations”.It simply looks like the outcome.

6. Dichotomy – doublespeak

Prof Janse van Rensburg is a complaint of dichotomy at the door of the EU.

Dichotomy? There are different definitions for it, but in plain English it means to me “doublespeak”, “two mouths to speak.” Paul speaks of “semblance of truth”. You never know what you give them, because they walk a straight path.

This is a phenomenon that often occurs in the Task Group and Current Affairs in general. In deciding on the devil, for example, in 2011, they formulated:

“There is room for members of the real and personal nature of the devil and demons believe, and there is space for members who interpret biblical speech about the evil and demons else. ”

Objection came with the decision and we have asked the leaders what is happening now, they, their defense by pointing out that the Synod pronounced him specifically about the “evil”. The problem is that the Task Group evil is not the same as our understanding of the devil understand.So we have to doublespeak to do in the church, which undermines confidence in each other’s integrity. There is an element of deception. It does not help that the Task Group is now asking us to respect each other’s bona fide – it is broken.

We find the same phenomenon here in the EU. Let me explain:

The EU used the following words in paragraph 9 of the drafters of the Creed:

“Is their language, their use of words, terms and expressions, their representations contemporary audience incomprehensible and strange, or even unacceptable and disturbing? Their statements and claims not for contemporary people aged implausible, find out? Is the knowledge that they go and what they speak the truth already primitive, even if false, unmasked by the developments of research and science? They do not belong as a whole to a dated worldview that address more contemporary people today? ”

Ben du Toit, the secretary of the Task Team is known for being the authors of the Bible and the creeds as “pre-modern”. He wants us their views hermeneutic must be reinterpreted. For their truth is not necessarily truth for us (according to him). Is not that what we hear in the above terms “outdated, implausible, to find out”? There is also the “truth” that they proclaimed “primitive”, even “false”. If it is deeply in the heart of Ben du Toit (and perhaps other members of the Task Team) live, it is unwarranted to the conclusion that their entire business actually a bluffery. The suspicion is reinforced by the fact that they do not want to go out of the denomination Apostolicum because: It’s not about twelve separate articles, but the simple confession of the apostolic faith that God is triune. (Par 22) Ultimately, it is for the EU to “one confession that Jesus is the Lord” (par 27).

Now the table is meaningless, incoherent lot of learning for the church to throw together. We told you that “Jesus is Lord” and we have Calvin quoted to support us. Now we should no bona fide question.

The doublespeak continually emerge:

“Christians confess with Paul that nothing can separate us from the love of God, the love that is in Christ Jesus our Lord, neither death, nor life, nor angels, or evil forces or teens things woordige or things or powers or height or depth, nor anything else in all creation (Romans 8:38-39). It is a poignant confession because it is done in the midst of so much temptation. “(Par 50)

Compare this with par 109:

“Christians believe that God is love, but that love God or even divine. The word “God” is used to some of the deepest mystery of all that articulate. This is a much more attractive answer than people sometimes think, certainly more attractive than Fate or Chance. However, it remains an answer to a mystery, a question finally onbeantwoordbaar, a question we do not even nice to know how to ask. If we pretend we are sure we will too easily try to find God in our grip. Then we talk about God and for God as if God Himself. ”

The way the virgin birth of Jesus with be doublespeak compromised from par 167, can in no way be described as devious and hypocritical.Wynand Louw brought it to our attention in his blog:

The General Synod of 2013 belief in the virgin birth of Jesus declared optional

This kind of frustrating doublespeak exists until the end, with the parts that are not even discussed here namely, the confession about the second coming, the resurrection of the body and life everlasting.

The Task Team shamelessly ask that they document widely available for use in the DRC and beyond. May the Lord keep us from that posmoderne thinking of the EU standard in the DRC, because we make of the DRC a Klugkerk. Why?

Repeatedly of our members are required to confess that you believe in the Old Testament and the New Testament and in the articles of the Christian faith. In the Manual of the Church service, the Apostles’ Creed is presented as a pertinent element in the service because “it is a public confession to God, but also a confession to each other and the world.”Following the statement by the EU, the question arises: What do we really believe? What we ask of the members when we asked if they believe in the Bible and the Confessions.

The members of the Task Team and the leadership of the DRC as a whole has reason to dig deep in own bosom to cross. Peter speaks of people“straight left and got lost” (2 Peter 2:15). He says further on: “It would have been better for them if they know the will of God than to know that they do, and then turned away from the holy commandment delivered to their” (verse 21). The “Lord”, the EU talks said: “If you do not repent, I come to you, and I will take away the lamp stand from its place” (at 2:5).He also said: “I rebuke and discipline everyone I love. Let it be earnest and repent “(at 3:19).

Jan Louw

Footnotes

[1] See also God used evolution to create, Genesis 1-11 in exile and was the flood truly a global flood? (Daniel Louw)

See also

• Articles by Jan Louw
• Actuarius defend preliminary contemporary interpretation of Apostolicum
• DRC’s contemporary interpretation (distortion) of the Apostles’ Creed