Kyk ook:
Presbyterian Church in America (PCA)
Die Presbiteriaanse Kerk in Amerika (Presbyterian Church in America – PCA) is in 1973 gestig nadat dit van die Presbiteriaanse Kerk in die Verenigde State (Presbyterian Church in the United States – PCUS) geskei het. Die PCUS was bekend as die Suidelike Presbiteriaanse Kerk (Southern Presbyterian Church) omdat dit hoofsaaklik in die suidelike deel van die VSA gebaseer was.
In 1983 het die PCUS met die Verenigende Presbiteriaanse Kerk in Amerika (United Presbyterian Church in the USA – UPCUSA) saamgesmelt om die PCUSA te vorm.
Vandag is die PCUSA die groter en meer gevestigde van die twee denominasies, met ‘n geskiedenis wat terugdateer na die 18de eeu.
Inhoudsopgawe
Skeuring
Redes vir die skeuring
Die PCA het van die PCUSA geskei weens kommer oor wat hulle as teologiese liberalisme en afwyking van Bybelse ortodoksie beskou het. Die belangrikste kwessies het die volgende ingesluit:
- Die gesag en onfeilbaarheid van die Skrif
- Die invloed van liberale teologie in seminariums
- Die rol van vroue in kerkleierskap
- Toenemende ekumeniese bande met meer teologies progressiewe denominasies
Stigting van die PCA
Op 4 Desember 1973 het afgevaardigdes van meer as 260 kerke in Birmingham, Alabama, vergader om die PCA te vorm. Aanvanklik is dit die National Presbyterian Church genoem, maar in 1974 is die naam verander na Presbiterian Chuch in Amerika om verwarring met die PCUSA te voorkom.
Groeipatroon en Kenmerke
Die PCA het steeds gegroei en handhaaf:
- ‘n Gereformeerde en Calvinistiese teologie
- ‘n Toewyding aan die Westminster Belydenis van Geloof
- ‘n Geloof in die onfeilbaarheid van die Skrif
- ‘n Komplementêre siening van geslagsrolle (slegs mans word as predikante, ouderlinge en diakens georden)
- ‘n Sterk fokus op sending en kerkplanting
Vandag bly die PCA een van die grootste konserwatiewe Presbiteriaanse denominasies in die VSA en verskil dit van die PCUSA, wat meer teologies progressief is.
Tegniese aspekte van skeuring
Toe die PCA in 1973 van die PCUS geskeur het, kon hulle hul kerkgeboue en finansiële bates behou.
Hoekom kon die PCA hul eiendom hou?
Anders as die PCUSA vandag, wat ‘n trustklousule volg (waarvolgens kerkgeboue wettig aan die denominasie behoort), het die PCUS destyds nie so ‘n reël afgedwing nie. Dit beteken dat plaaslike gemeentes hul eiendom besit het en dus kon hulle hul kerkgeboue en finansiële bates behou het toe hulle die PCA gevorm het.
Kontras met latere afstigtings
Toe die PCUS in 1983 met die United Presbyterian Church in the USA (UPCUSA) saamgesmelt het om die PC(USA) te vorm, is die trustklousule strenger toegepas.
Dit het later skeidings baie moeiliker gemaak. Kerke wat van die PC(USA) wou skeur, moes dikwels regsgedinge voer of hul eiendom terugkoop.
Impakte op die PCA
Omdat PCA-gemeentes hul eiendom kon hou, kon die denominasie vinniger vestig, nuwe gemeentes plant en groei sonder groot finansiële struikelblokke.
Universitasbeginsel
Word die universitasbeginsel enigsins in enige van die Presbiteriaanse kerke in Amerika toegepas?
Die universitasbeginsel—die idee dat ‘n kerk as ‘n korporatiewe entiteit onafhanklik van individuele gemeentes bestaan en besit reg op eiendom het—word op verskillende maniere in die verskillende Presbiteriaanse denominasies in Amerika toegepas.
- Presbyterian Church (USA) (PCUSA) – Ja, die universitasbeginsel word toegepas
Die PCUSA volg ‘n trustklousule, wat beteken dat kerkgeboue en eiendom aan die denominasie behoort, selfs al word dit deur ‘n plaaslike gemeente gebruik.
Hierdie klousule is veral problematies vir gemeentes wat die PCUSA wil verlaat, aangesien hulle dikwels hul eiendom moet prysgee of ‘n finansiële skikking met die denominasie moet tref.
Dit is ‘n toepassing van die universitasbeginsel, aangesien die denominasie gesien word as die regmatige besitter van alle plaaslike kerkeiendom.
- Presbyterian Church in America (PCA) – Nee, die universitasbeginsel word nie toegepas nie
In die PCA behoort die kerkgeboue en bates aan die plaaslike gemeentes, nie aan die denominasie as ‘n geheel nie.
Dit beteken dat ‘n gemeente vry is om die PCA te verlaat en sy eiendom te behou, sonder dat hulle toestemming van die breër denominasie nodig het.
Hierdie model is dus die teenoorgestelde van die universitasbeginsel en weerspieël ‘n meer desentraliseerde benadering.
- Orthodox Presbyterian Church (OPC) en Evangelical Presbyterian Church (EPC) – Nie streng toegepas nie
Die OPC en EPC het nie ‘n trustklousule soos die PCUSA nie, maar daar is wel sekere administratiewe en regsaspekte wat ‘n mate van denominasionele beheer kan hê.
Die EPC bied byvoorbeeld vir gemeentes die keuse om óf hul eiendom self te besit óf om dit onder ‘n denominasionele trust te plaas, wat ‘n gedeeltelike toepassing van die universitasbeginsel sou wees.
Opsomming
- PCUSA – Ja, sterk toepassing van die universitasbeginsel deur die trustklousule.
- PCA – Nee, plaaslike gemeentes besit hul eiendom.
- OPC & EPC – Gedeeltelik, maar nie so streng soos die PCUSA nie.
Verskil tussen PCA en PCUSA
Hier is ‘n uiteensetting van die verskil tussen die PCA en PCUSA:
Die PCA is in 1973 gestig deur ‘n groep konserwatiewe Presbiteriane wat die PCUSA verlaat het weens meningsverskille oor teologiese en sosiale kwessies.
Leerstellige en teologiese posisies
Onfeilbaarheid van die Skrif
Die PCA bevestig die onfeilbaarheid en onfeilbaarheid van die Bybel, terwyl die PCUSA nie vashou aan ‘n streng siening van onfeilbaarheid nie.
Ordening van vroue
Die PCA orden nie vroue in enige kerk nie, terwyl die PCUSA die ordening van vroue en mans toelaat.
Sosiale kwessies
Die PCA huldig oor die algemeen meer konserwatiewe sienings oor sosiale kwessies, soos aborsie, homoseksualiteit en egskeiding, terwyl die PCUSA meer oop is vir uiteenlopende standpunte oor hierdie kwessies.
Selfdegeslagverhoudings
Die PCA is teen homoseksuele gedrag en selfdegeslaghuwelike, terwyl die PCUSA ‘n meer inklusiewe houding het, wat die ordening van LGBTQ+-individue moontlik maak en selfdegeslagverbintenisse seën.
Kerkorde
Kerkeiendom
In die PCA besit gemeentes hul eie eiendom, terwyl in die PCUSA kerkeiendom deur die denominasie besit word.
Grondwet
Die PCA se grondwet bestaan uit die Westminster Standards en Book of Church Order, terwyl die PCUSA sy eie Book of Order het.
Organisasiestruktuur
Die PCA is oor die algemeen meer gedesentraliseerd, met mag grootliks in Ringe gesetel, terwyl die PCUSA ‘n meer gesentraliseerde struktuur het.
Aanbidding
Die PCA is geneig om ‘n meer tradisionele styl van aanbidding te hê, terwyl die PCUSA meer verskeidenheid en buigsaamheid in aanbiddingspraktyke moontlik maak.
Bekendes verbonde aan die PCA
Die volgende is ‘n lys van bekende teoloë wat verbonde was/is aan die PCA:
Francis Schaeffer (1912–1984)
- ‘n Bekende Christen-apologeet en skrywer.
- Bekend vir sy L’Abri-gemeenskap in Switserland en sy werk oor die Christelike wêreldbeskouing.
- Alhoewel hy nie eksklusief in die PCA was nie, het sy denke groot invloed op die denominasie gehad.
RC Sproul (1939–2017)
- Een van die bekendste Gereformeerde teoloë van die 20ste eeu.
- Stigter van Ligonier Ministries.
- ‘n Sterk verdediger van die leer van God se soewereiniteit en die onfeilbaarheid van die Skrif.
- Sy invloed het veral te make met sy onderrig oor gereformeerde teologie en apologetiek.
James Montgomery Boice (1938–2000)
- ‘n Predikant en Bybelgeleerde wat die Tenth Presbyterian Church in Philadelphia gedien het.
- ‘n Belangrike figuur in die gereformeerde herlewing in die VSA.
Tim Keller (1950–2023)
- Medestigter van Redeemer Presbyterian Church in New York City.
- Bekend vir sy evangelistiese benadering in stedelike kontekste en sy apologetiese werke soos The Reason for God.
- Het ‘n groot invloed op jonger gereformeerde Christene wêreldwyd gehad.
Kevin DeYoung
- ‘n Bekende skrywer en predikant by Christ Covenant Church in Matthews, Noord-Carolina.
- Het baie geskryf oor Gereformeerde teologie en Christelike dissipelskap.
Ligon Duncan
- Kanselier van Reformed Theological Seminary (RTS).
- ‘n Leier in die teologiese opleiding van PCA-predikante.
Bryan Chapell
- Voormalige president van Covenant Theological Seminary.
- Skrywer van Christ-Centered Preaching, wat baie gebruik word in Gereformeerde prediking.
Bronne
Die artikel hierbo is hoofsaaklik verkry deur ChatGPT. Die volgende vrae is gevra:
- Wat is die geskiedenis van die PCA (Presbyterian Church in America). Wanneer en van watter denominasie het hulle geskei?
- Toe die PCA van die PCUSA geskei is, kon hulle hul eiendom en bates behou?
- Word die universitasbeginsel in enige van die Presbiteriaanse kerke in Amerika toegepas?
- Watter bekende teoloë was en is steeds verbonde aan die PCA?
Groot respek vir die PCA, al mag hulself wesenlik verskil met mens se baie sterker ‘pinkster-nuanses’. Hul ‘verskille’ vind ek dikwels baie hartseer, want die moderne eeu het ver meer hande nodig (eerder as bloot nét woorde) om die duisternis te verdryf. Al heelwat na Francis Schaeffer (1912–1984), RC Sproul (1939–2017), Kevin DeYoung en Ligon Duncan (die ander weet ek van) geluister. Ligon Duncan word geweldig onderskat, met so fyn waarneming vanuit die Skrif, soos min oor beskik. Die dag as hulle HOM (Ligon) toelaat om in die WHITE HOUSE sy waaragtige en eerlike opinie te gee teenoor President Donald Trump en Vise-President JD Vance, sal hul vir die eerste keer begin hoor van die begrip ‘bybeldiepte’ deur en in sy woorde, en ek bedoel dit. Albert R Mohler sal ook nie huiwer om aan hulle die waarheid deur te gee nie, met verstommende insigte van die huidige dilemmas in die samelewing, en met historiese insigte om dit te staaf vanuit beide teologiese en nie-teologiese se historiese agtergrond. En met groot insig, al onderskat hy homself hieroor. Sy kennis oor sterk oorlogsfigure en ook politiese figure, en hul dryfvere, is verstommend. Natuurlik sal hul ‘denominasie-verskille’ duidelik wees, maar as ‘n ATOOMBOM oppad is na die VSA, of vraagstukke oor ‘Does GOD wants us to go into WORLD WAR3?’, dan praat mens nie oor denominasies se koeitjies-en-kalfies nie. Dan praat mens oor die EEN wat op die TROON sit in Openbaring 4 en 5 – soos mens ook in Esegiël lees – en die aard van die LEEU, die BUL/KALF, die MENS, die AREND, die SEWE GEESTE van GOD, die ‘Emerald’-kleur reënboog oor GOD se Troon, oor GOD HOMSELF, en nie oor die aardse reënboogkleur-vlae wat die moderne mense heeltyd so wil laat rondflapper, terwyl die wêreld deur terroris-onstabiele-denke beïnvloed word, en aan die brand gesteek word op colleges, en in TESLA voertuie. Dan is dit TYD om ernstig te begin raak, en te begin BELY, waarom die VSA en SA so vas aan die slaap was (en steeds is), en verantwoordelikheid ook sal moet aanvaar vir ‘n terreur reeds só groot, vanweë teoloë en staatspresidente in VSA en SA, en ‘CEO’s van Luxembourg/Londen/Johannesburg (soos Barack Obama, Jacob Zuma, Cyril Ramaphosa, Lakshmi Mittal, Aditya Mittal, Nku Nyembezi-Heita, Kobus Verster, ens) se absolute onwilligheid om te praat oor hul eie hande wat terreur NIE GESTOP HET om vanuit Gaza plaas te vind nie. Beslis nie ISRAEL se skuld nie. Netso groot respek vir Kevin de Young ook, om nie eens te praat van Michael Kruger oor sy kennis van die Bybel se antieke behoudende geskrifte nie. Daar is so baie om by aanklank te vind, soos bv. Peter Williams en sy span by Tyndale House in Brittanje, met merkwaardige insigte, soos mens ook in menige artikels in hul ‘INK’ tydskrif kan vind; Peter Head van die ‘Evangelical Textual Criticism’ span is netso leersaam. Geweldig eintlik. En Albert R. Mohler van die SBTS in die VSA, bly maar ‘n stem waarna ek uitsien om na te luister, menigmaal. En soveel andere ook. Selfs vanuit Pinkster en Charismatiese kringe, is daar juwele om te vind, maar die gehoor hier, sal in alle waarskynlikheid, die ore toeklap, want hulself leef in ‘tonnelvisie-sfere’, waar hul DINK hul ken die Bybel, maar tog ook nie nie. Dit is ook so, dat daar baie ‘nonsens’ is in die kerklike sfere, en valshede, en vraagstukke, en ek dink ALMAL moet voor GOD staan en Hom vra oor hul eie leringe. Dwaal ek, of nie? Want BAIE, mag dit nie maak, soos dit tans aangaan nie. John Knox – ‘n bekende Skotse evangelis – het uitgeroep, ‘Give me Scotland or I die!’. Watter teoloog is bereid om dit te doen vir SA, VSA, Europa, Afrika, Rusland, Midde-ooste, ens? Mens sou dink leraars roep dit óók uit in hul dorpe en stede in Suid-Afrika of die VSA of Brittanje, maar ‘koffie-drink praatjies’ is maar meestal hul nering, wat so hand-aand-hand saamloop met hul ‘soek-die-eer-van-mense-se-toestemming-aktiwiteite’ (waarteen Andrew Murray reeds gewaarsku het in 1912), eerder as GOD s’n.